Lockhart staat net zo bekend om een bepaalde vete van de barbecuefamilie als omdat het de barbecuehoofdstad van Texas is. In hetzelfde jaar ontving de stad de aanwijzing van het Texas House, in 1999 werd de kloof tussen de broers en zussen Schmidt blootgelegd aan het publiek. Na een huurgeschil tussen broer en zus verliet Kreuz Market zijn oorspronkelijke huis een jaar voor de eeuwwisseling van het bedrijf en verhuisde naar de straat. Pitmasters van Kreuz Market sleepten een metalen bak met kolen uit de putten in het oude gebouw – dat binnenkort Smitty’s Market zou worden – om de rokers aan te wakkeren in het nieuwe gebouw, dat op 1 september 1999 werd geopend. Drieëntwintig jaar later kwam een andere broer of zus rivaliteit heeft nieuwe onenigheid ingeluid – dit keer in de Black-familie. Black’s Barbecue gaat negentig jaar terug, terwijl de nieuwste locatie van Terry Black’s Barbecue vorige week zijn deuren opende in Lockhart. En hoewel deze vijandigheid misschien nieuw lijkt, is het ontstaan ervan tien jaar geleden.
Terry Black heeft zijn hele leven in Lockhart gewoond. Hij opende zijn CPA-kantoor aan de overkant van North Main Street van Black’s Barbecue, de barbecuetent die zijn grootvader Edgar Black Sr. in 1932 opende. Vanaf het begin van de jaren negentig was Terry de president van het bedrijf dat eigenaar was van het restaurant. Nadat zijn vader, wijlen Edgar Black Jr., in 1996 een hartaanval had overleefd, bracht Terry meer tijd door in het restaurant en nam hij veel van zijn vaders taken over. In 2008 keerde Terry’s broer, Kent, terug in het familiebedrijf nadat hij met pensioen was gegaan als advocaat. Kent werd de manager van het restaurant en Terry zette zijn taken als president voort. Terry’s zoon Michael kwam in 2010 in de pits werken.
Toen, in november 2013, terwijl Terry in zijn kantoor aan de overkant van het restaurant zat, ontving hij een fax van de Black’s Barbecue-advocaat dat de diensten van hem en zijn zoon niet langer nodig waren in het restaurant. Het nieuws werd een paar uur later bevestigd door zijn ouders en Kent tijdens een familiebijeenkomst. “Het was een onaangename bijeenkomst”, herinnert Terry zich. Kent zei dat hij niet betrokken was bij de beslissing. “Mijn ouders waren destijds eigenaar van het bedrijf”, vertelde hij me. (Kent nam het eigendom over toen hij het restaurant in 2015 van zijn ouders kocht.) Hij voegde eraan toe dat de beslissing kwam na een jaar van pogingen tot onderhandelingen met Terry, die niet verrast had moeten zijn. Hoe dan ook, Terry en Michael waren uit het familiebedrijf. Direct aan de overkant van Black’s Barbecue handhaafde Terry zijn CPA-kantoorlocatie en het dient nu als het hoofdkantoor van het groeiende Terry Black’s Barbecue-imperium.
Michael was in 2010 van de universiteit naar Lockhart teruggekeerd om in het familiebedrijf te werken in plaats van een carrière na te streven met zijn nieuwe financiële graad. Nu had hij geen baan meer, dus ging hij samenwerken met zijn tweelingbroer, Mark, hun zus, Christina, en hun ouders, Terry en Patti, om een nieuwe barbecuetent te openen in Austin. Eind 2013 kondigden ze plannen aan om het Black’s Barbecue te noemen, wat misleidend leek, gezien het recente familiedrama. Na ontvangst van een opzeggingsbrief van Black’s, werd het nieuwe restaurant Terry Black’s Barbecue en werd het eind 2014 geopend op Barton Springs Road in Austin. In 2019 werd een tweede buitenpost in Dallas geopend. Een jaar later kocht de familie land voor een toekomstige locatie in Lockhart. “Sinds dag één, toen we in Austin openden, zeiden we: ‘Als dit lukt, dan willen we terug naar huis'”, vertelde mede-eigenaar Mark Black me.
Terry Black’s Barbecue zocht een stuk grond aan de noordkant van Lockhart, dus het zou de eerste barbecue zijn die zakenreizigers uit Austin zouden tegenkomen. Je moet eerst langs een reclamebord rijden voor Chisholm Trail Bar-BQ en twee voor Black’s Barbecue, waarvan het tweede potentiële klanten eraan herinnert dat Black’s de “enige 1 originele Black’s BBQ in Lockhart” is. De boodschap werd de afgelopen maanden op het billboard geplaatst, om te voorkomen dat er verwarring zou ontstaan met de nieuwe Terry Black’s Barbecue, een halve mijl verderop in de straat. Een feesttent die eigendom was van Black’s Barbecue, verderop in de stad, vertoonde een paar weken geleden dezelfde boodschap, waarop Terry Black’s reageerde. Vuur bestrijden met dynamiet, twee weken voor opening luidde de boodschap van zijn eigen tent: “Pitmaster. Waar de titel wordt verdiend, niet omdat mama het zei.” Mark Black zei dat het gericht was op zijn oom, Kent. Elke speculatie dat dit een vriendschappelijke wedstrijd zou zijn, was verdwenen.
Een week later publiceerde het Amerikaanse ministerie van Arbeid een persbericht waarin werd onthuld dat Black’s Barbecue $ 230.353 had ingehouden van werknemers toen het ten onrechte fooien verdeelde met managers. In een Facebook-video legde Kent, samen met zijn zoon, Barrett Black, uit dat het restaurant “een regelwijziging heeft gemist” over fooien en het fooigeld vorig jaar heeft terugbetaald. Terry Black’s had twee dagen later (en twee dagen voor de opening) een nieuwe feesttent met de tekst: “Nog 230.353 redenen waarom je bij Terry Black’s BBQ zou moeten eten.” Kent was niet geamuseerd. “Ik heb geen interesse in een vete,” vertelde hij me, en hij plaatste een welkomstbericht aan Terry Black’s op zijn eigen tent, op zoek naar een wapenstilstand. Sinds Terry Black’s eerste werkdag, afgelopen vrijdag, staat de tentenstrijd stil. “Ik ben er helemaal voor om het op te lossen”, zei Kent over het familieruzie, maar met slechts enkele blokken tussen hun bedrijven hebben de twee kanten van de familie al jaren geen zinvol gesprek meer gevoerd.
Beide partijen zijn het over een paar dingen eens, zoals het belang om duidelijk te houden dat de twee restaurants niet bij elkaar horen. “We willen dat mensen weten dat er een duidelijk verschil is,” zei Mark. Een deel van dat verschil is de voorkeur van bedrijven voor rokers. Zes stalen offset-rokers, lokaal gemaakt door Mill Scale Metalworks, zijn te zien in de nieuwe Terry Black’s Barbecue-pitkamer, onder toezicht van pitmaster Aaron Duntley. Ze staan in contrast met de combinatie van de historische bakstenen putten en gasgestookte rotisseries die de voorkeur genieten in de Black’s Barbecue-pitkamer. De bedrijven zijn het er beiden over eens dat de nieuwe barbecuecompetitie goed is voor Lockhart. “Hoe meer barbecues in de stad, hoe beter”, zei Kent. Mark herhaalde dat sentiment en zei: “Als iemand binnenkomt en het spel verbetert, is het beter voor iedereen.” Misschien krijgt hij volgend jaar zijn wens, want Chuck Charnichart, pitmaster bij Goldee’s Barbecue in Fort Worth, is van plan om haar eigen barbecuetent in Lockhart te openen, als ze maar een huurcontract kan krijgen.
De dag nadat Terry Black in Lockhart debuteerde, reed ik de stad in om de rivalen te proeven. De deuren van Black’s Barbecue gingen net na 10 uur open en ik was een van de twee klanten. De gerookte kalkoen was niet beschikbaar, dankzij een wereldwijd kalkoentekort (haal die Thanksgiving-vogels trouwens vroeg), maar ik was er voor de drie-eenheid van Texas. Black’s rekende $ 27 per pond voor brisket op een moment dat tal van andere plekken de $ 30 hebben overschreden. Helaas werd het vette uiteinde met het graan gesneden, waardoor ik slierten rundvlees overhield, zij het vochtige en goed gekruide slierten. De worst was mollig van het sap, maar de spareribs hadden wat kruiden nodig.
Dertig minuten later opende general manager Brandon Wood de deuren van Terry Black’s, waar ik ook de tweede klant was. Borst was een dollar goedkoper per pond, en bij nader inzien was het de beste hap borst die ik in Lockhart heb gegeten in de recente geschiedenis. Ik heb liever een stevigere schors op mijn rib, en de gesneden worst was geweldig, maar het herinnerde me eraan hoeveel ik hou van de ringvormige runderworsten die ongesneden in Lockhart worden geserveerd. Het grootste verschil tussen de maaltijden was de kwaliteit van de zijkanten, waarvan ik weet dat veel mensen deze zullen overslaan tijdens hun Lockhart-barbecuetours. De mac en kaas en de ingeblikte sperziebonen bij Black’s zijn ver verwijderd van de pasta bedekt met een romige kaassaus en de knapperige, verse sperziebonen met boter, knoflook en fijngesneden uien bij Terry Black’s.
Een paar dagen voordat Terry Black’s openging, sprak Terry het team van medewerkers toe dat het restaurant klaarmaakte voor service. Hij vertelde hen over een foto die hij had gevonden van zijn grootouders en overgrootouders die rond 1905 buiten het Hotel Black stonden dat ze runden in Elk City, Oklahoma. Hij herinnerde zijn bemanning eraan dat dit nieuwe restaurant het laatste hoofdstuk was in een lange geschiedenis van gastvrijheid aangeboden door de familie Black. En met of zonder vete, het is opmerkelijk om twee broers – Kent met vier barbecueplaatsen en Terry met voorlopig drie locaties – zo succesvol te zien in een moeilijk bedrijf. Kent zei dat dit het familieverhaal is waar hij zich op wil concentreren. Toen we ons gesprek beëindigden, zei hij tegen me: “Ik zou heel blij zijn als we gewoon weer konden barbecueën.”